Ik besefte mij ineens dat ik mijn langste dienstverband ooit te pakken heb!
En dat is knap.
Want ik ben (of was ; ) namelijk een jobhopper. Zo’n iemand waar vaak een beetje “vies” naar gekeken wordt, want er zal wel wat mis mee zijn als ze zo vaak een andere baan heeft.

Maar dat hoppen gebeurde altijd met een reden.

• Zo waren er de bewust tijdelijke plekken, omdat ik koos voor een zwangerschaps- of ziektevervanging, om daarna weer verder te gaan en gaf ik daarmee gehoor aan mijn grootste waarde; afwisseling.
• waren er plekken waar ik mij dood verveelde, omdat ik snel uit de taken gegroeid was óf er gewoon te weinig werk voor mij was en waar voor jobcraften en competentiematchen geen ruimte was.
• werd het werk en de werkomgeving veel mooier voor gedaan in het sollicitatieproces dan het in werkelijkheid was. En werden puinhopen + ruzies onderling verzwegen.
• waren er leidinggevenden die na het binnenhalen met beloften en vooruitzichten, zich niet meer lieten zien. Of waar in een jaar tijd alweer 3 nieuwe leidinggevenden voorbij waren gekomen.
• waren er bedrijven die in zwaar weer zaten en daardoor de functie anders moesten inkleden.
• waren er bedrijfsverhuizingen, waardoor de reistijd dubbel zo lang werd.
• waren er plekken die ik “strategisch” koos, omdat het op dat moment het beste bij mijn opleidings- danwel gezinssituatie paste.
• en waren er ook gewoon plekken en functies waar ik te snel een keuze heb gemaakt (want na 1 gesprek al een arbeidsvoorwaarden-gesprek en snel handelen ivm opzegtermijnen) die achteraf niet zo passend bleek.

Het jobhoppen was dus bijna altijd het gevolg van onjuiste of te weinig informatie vooraf, te snel willen handelen door de werkgever óf mij,
of vooral gaan voor de aanstelling ipv echt te kijken of dat wel de juiste passende match is.

Heb ik daar zelf ook een aandeel in of een baan passend is voor de lange termijn?

Ja absoluut!

En dat zie ik nu, met al mijn kennis die ik heb van werkgeluk en de medewerkersbeleving, heel goed in.

En tegelijk denk ik dan aan iedereen die deze kennis niet heeft. Maar die wel wil gaan voor die fijne (langdurige) werkrelatie.

Het bedrijf / de leidinggevende/ HR kán het verschil maken.

Maar jijzelf kunt dat óók!

Door goed te kijken naar wat voor jou eigenlijk écht belangrijk is.
Wat verwacht jij van een werkgever? Wat verwacht jij van een leidinggevende? En wat verwacht jij van collega’s?
Waar pas jij? Welke omgeving wordt jij blij van? Wat voor sector? En wat voor bedrijfscultuur?

Allemaal vragen om over na te denken. Vóórdat je gaat solliciteren. Vóórdat je de stap maakt naar een nieuwe baan.
Vóórdat je weer in een baan stapt die níet bij je past en je straks weer het gevoel hebt die jobhopper te zijn ; )

Inmiddels ben ik 6 jaar in dienst. Bij het mooiste bedrijf wat ik mij kan bedenken. Bij mijzelf!

Wil je nu weleens écht het verschil maken en gaan voor werkgeluk?

Ik heb maandelijks ruimte voor nieuwe 1-op-1 loopbaantrajecten.

Wil jij gaan voor een plek die écht bij jou past? Waar je lange tijd werkgeluk kunt ervaren?
Wil je ontdekken wat en waar die plek is en hoe je daar komt?
Ik heb ruimte om met jou dit te onderzoeken! Plan een kennismaking in of kijk direct wat een traject kan inhouden.